Η σκλήρυνση κατά πλάκας προκαλεί νευρογενή δυσλειτουργία του κατωτέρου ουροποιητικού σε μεγάλο ποσοστό ασθενών. Όπως προαναφέρθηκε η σωστή ούρηση προϋποθέτει την ανατομική και λειτουργική ακεραιότητα του νευρικού και ουροποιητικού συστήματος καθώς και την συντονισμένη συνεργασία τους.
Κατά την σκλήρυνση προκύπτει η διακοπή των νευρικών οδών προς την κύστη λόγω ανάπτυξης των απομυελινωτικών πλακών σε διαφορά σημεία του κεντρικού νευρικού συστήματος. Τα συμπτώματα επομένως διαφέρουν. Ανάλογα με το σημείο που βρίσκονται οι πλάκες και μπορεί να είναι συχνουρία, νυχτουρία, επιτακτική ούρηση και ακράτεια.
Πολλές φορές μπορεί να υπάρχει δυσκολία στην κένωση της κύστεως. Λόγω δυσσυνεργείας του εξωστήρα μυ και εξω σφιγκτήρα.
Σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών η MS εκδηλώνεται με συμπτώματα από το κατώτερο ουροποιητικό. Γι’ αυτό ασθενείς με αιφνίδια έναρξη των συμπτωμάτων πρέπει να εκτιμηθούν νευρολογικά για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της νόσου.
Η διάγνωση τίθεται με:
- λήψη ιστορικού
- φυσική εξέταση
- κλινικοεργαστηριακός έλεγχος
Ένα εκτεταμένο γενικό ιστορικό είναι απαραίτητο επικεντρώνοντας στα παλιότερα και παρόντα συμπτώματα ( ουροποιητικό, σεξουαλική λειτουργεία, λειτουργεία εντέρου, νευρολογικές λειτουργίες)
Η φυσική εξέταση πρέπει να ελέγχει την αισθητικότητα και τα αντανακλαστικά της ουρογεννητικής περιοχής, τον σφιγκτήρα του ορθού καθώς και τους μυς του πυελικού εδάφους. Απαραίτητο κρίνεται ο βιοχημικός έλεγχος του αίματος , η γενική ούρων, ημερολόγιο ούρησης, ουροροομετρία και μέτρηση υπολειπόμενου όγκου ούρων καθώς και απεικόνιση του ουροποιητικού. Όταν κρίνεται απαραίτητο πρέπει να διενεργηθεί η ουροδυναμική μελέτη.
Θεραπεία – Σκλήρυνση κατά Πλάκας
Η χορήγηση αντιμουσχαρινικών φαρμάκων είναι η προτεινομένη αγωγή πρώτης γραμμής. Επίσης τελευταία χρόνια χορηγούνται αγωνιστές του β3-αδρενεργικού υποδοχέα.
Επίσης μπορεί να γίνει εφαρμογή Αλλαντικής Τοξίνης ( Botox) στον εξωστήρα που αποτελεί την πιο αποτελεσματική θεραπεία ελάχιστης επεμβατικότητας που στοχεύει στην μείωση της υπερλειτουργικότητας του εξωστήρα.
Η θεραπεία που προτιμάται για νεύρο-ουρολογικούς ασθενείς που δεν μπορούν να κενώσουν την κύστη τους είναι ο διαλείπων αυτοκαθετηριασμός ή καθετηριασμός από τρίτο άτομο. Οι ασθενείς θα πρέπει να εκπαιδεύονται αναφορικά με την τεχνική και τους κινδύνους των διαλειπόντων καθετηριασμών.
Δεν πρέπει να χορηγηθούν για το υπολειτουργικό εξωστήρα τα παρασυμπαθυτικομιμιντικά φάρμακα.
Tip: Ενημερωθείτε σχετικά με την Ουροροομετρία
